نصوص أدبية
سوران محمد: جمرة في مهب الريح
1- ظل ممدود
عندما يحل الليل
في صمته
يمتلئ القلب الايقاع
انظر خلف النافذة:
هنالك ظل
يبدد الوحدة
ولا ينام:
ولو بعد استسلام اليقظة
*
اشراقة الصباح
تبتسم بين التلال
تجعل ظلك يمتد طويلا
على السبل
يزحف ورائك
لكنه...
عندما تظل الطريق
يتلاشی فجأة
*
قبل المرور بكمين العناكب
تصبح الشمس خلفك
و ظلك أطول
يمتد أمامك
*
عند الوصول إلى الحشد
يختفي تارة أخرى
لا تعرف
ربما هناك
من زاوية بعيدة
ينظر إليك خلسة.
*
حينما
تتعثر قدمك،
فتقع أرضا
لكنه لا يزال واقفا دون السقوط
*
وهكذا
يجعل الليل الفرسان
ينامون اثر التعب
لكن الظل وحده يبقی يقظانا
*
نم..
تلك اللحظات التي
يوجد خلف النافذة ظل
يبدد الوحدة
***
....................
-سێبەری درێژ-
کاتێ شەو
لەناو بێدەنگی خۆیا
کپ دەنوێنێ
ناخ پڕ سەدا دەبێ
تەماشای پشت پەنجەرە کە،
تارماییەك دەبینرێ
تەنیایی دەڕەوێنێ
پاش دەستبەرداری بێدارییش
ئەو ناخەوێ...
بەیانیی گزنگ
لەنێو گردەکانەوە سەر دەردێنێ
سێبەرێکی درێژ
بەسەر تولە ڕێگەکانا
بە دواتدا دێ
بەڵام ساتی ڕێ هەڵەبوون
بزر دەبێ
لە پێش کەمینی جاڵجاڵۆکەکانەوە
خۆر دەکەوێتە پشتەوە
سێبەرەکەش
درێژتر دەبێت لە پێشتەوە
پێش گەیشتنە قەرەباڵغیی
جارێکی تر بزر دەبێ
تۆ نازانی ڕەنگە لەوێش
لە گۆشەیەکی دوورەوە
بە تیلەی چاو لێت بڕوانێ...
ئەو ساتانەی لەتر دەدەی
پێت لە بەردێ گیر دەبێت و دەکەوی
کەچی ئەو هەر ڕاوەستاوە و ناکەوێ
جارێکی تر شەو
سوارچاکەکان دەخەوێنێ
لێ خۆی نانوێ
بنوو ئەو ساتانەی
تارماییەك لە پشت پەنجەرەکەوە بێدار
تەنیاییەکان دەڕەوێنێ.
***
......................
Enlongated Shade
when night falls
in his silence
The heart is filled with rhythm
Look behind the window:
There is a shadow
dissipates loneliness
does not sleep…
Even after the vigil is surrendered
**
Morning glow
Smiling between the hills
Makes your shadow long
on the narrow paths
following you
but
when you lose the way
disappears
**
Before reaching the ambush of spiders
The sun will be behind
And the shadow is longer
extending in front of you
before reaching the crowd
again it disappears
you do not know
Maybe
from a far angle
it looks at you furtively.
**
when
your feet tremble,
you fall
But the shadow
does not fall
**
night will makes the warriors
fall asleep again
But the shadow alone does not sleep
**
Sleep in those moments that
are behind the window
dissipates loneliness
***
........................
2- مذهب الماء
في زمن الانحياز والأوبئة
و الانتماءات
قالوا: كيف أن الماء
عديم اللون-
لا منتميٌ؟
لكنه يسقي
و يزين الأوراق والأزهار
بل الحياة برمتها
بأجمل الـحُـلي
*
قلت: ان الماء حر!
لكنه عندما يحبس
يركد و يتعفن
وان ترك طليقا
لا يتوقف عن الجري
في المسيرات
*
يغسل أوساخ متراكمة
عن وجوه سنين عجاف
و ينجرف أشواك
و حشائش جفاة
نحو محيط النسيان
*
و هكذا..
كلما يقول لي
الأبيض و الأسود:
انك لست على شاكلتنا
و لا تنتمي لنا
: أقول لهم
هل نسيتم حقيقة الماء
هنالك
على مذهبه
تجدونە انتمائي
***
.......................
- مەزهەبی ئاو-
لە زەمەنی لایەنگیری و پەتا و بەڵا
وتیان:
بۆچی ئاو بێ ڕەنگە؟
کەچی ئەو هەموو ڕەنگانە
بە گەڵا و گوڵان و ژیان
دەبەخشێ
وتم: ئەگەر ئاو بەند نەکەن
بۆگەن نابێ .
لێی بگەڕێن،
خۆی ڕووگەی خۆی
پێ دەزانێ .
لەگەڵ خۆدا
دڕك و پووش و چڵکنیەکان
بەرەو زەریای بیرچوونەوە
ڕادەماڵێ
*
جارانێکیش
سپی و ڕەش پێیان دەگوتم
من بێ ڕەنگم،
بۆیە لێیان بەجێماوم !
وتم: ڕەنگە
هۆکەی بە تەنیا ئەوە بێ
من لەسەر مەزهەبی ئاوم
***
.....................
Water's Doctrine
In the time of bias and epidemics
wars and affiliations
They said: Why is water colourless?
Not belonging?
but it drives the leaves and flowers colourfully
even the whole of life
With the most beautiful garments
*
I said: water is free!
But when is trapped
it stagnates and rots
but when it is freed
It never stops running
*
It washes away accumulated dirt
on the faces of lean years
And it drift thorns
and dry weeds
To the ocean of oblivion
*
And so on…
whenever you say to me
Neither black nor white
I tell them:
Have you forgotten water is colourless
There you will find
In its nature
my true affiliation
***
